Abesti hau HERRIKOIA da. Letra XABIER AMURIZAK idatzi zuen, aldiz doinua eta ahotsa IMANOL abeslariak moldatu zuen.

Mendian gora haritza,

ahuntzak haizean dabiltza,

itsasoaren arimak dakar

ur gainean bitsa.

Kantatu nahi dut bizitza,

usteltzen ez bazait hitza,

mundua dantzan

jarriko nuke Jainkoa banintza.

Euskal Herriko tristura

soineko beltzen joskura,

txori negartiz bete da eta

umorez hustu da.

Emaidazue freskura,

ura eskutik eskura,

izarren salda urdina edanda

bizi naiz gustora.

Gaur egun mundu osoan

badira aintzinamendu.

Egunkari guzietan

hori irakurtzen dugu.

Itzuli-mitzuli

munduan irauli

dena da uzkaili

ezin da ibili

Hainbeste istorio eta misterio

ez sinisten gehio

nik diot adio.

Hasita telebistatik

ondotik ordinagailu

Gaur ezin kendu bistatik

hor ditugu edergailu.

Halako tresnekin

bizitzen ez jakin

beti buruko min

aitzina goaz berdin.

Seirehun urte inguru
kosta aldean zen gertatu,
itsasgizon zahar batek
behintzat hala zidan kontatu,
enbat itzelak Gaztelugatxen
untzi eder bat zuen hondatzen,
euskaldunontzat barruan
altxor haundiak ei zekartzan.

Igaz udako goiz batez
eguzkiaren lehen printzez
jo nuen itsas barrena
bihotza dardara eginez,
murgildu nintzen ur gardenetan,
arakatu ongi hare-haitzetan,
han zegoen tinkaturik
goroldioak estalirik.